|
Michał Suszczewicz
Proponowana trasa jest zaplanowana na dwa dni (sobotę i niedzielę), jednak szczegółowe zwiedzenie i skorzystanie
ze wszystkich atrakcji powiatu wymagałoby większej ilości czasu. Wybór atrakcji i czasu przeznaczonego
na ich zwiedzanie zależy od samych turystów. Trasa jest dostosowana do turysty poruszającego się samochodem,
jednak swobodnie można również przebyć ją pieszo lub rowerem, w zależności od długości przewidzianego
pobytu i aktywności turysty. Należy odradzić poruszanie się komunikacją publiczną, ponieważ (zwłaszcza
w dni wolne od pracy i nauki szkolnej) ilość kursów jest bardzo ograniczona.
 Dzień 1
Trasa: Szlichtyngowa - Wyszanów - Szlichtyngowa - Zamysłów - Gola - Stare Drzewce - Konradowo
- Wschowa
Przystanek 1 - Szlichtyngowa
Szlichtyngowa jest najmniejszym miastem województwa lubuskiego Prawa miejskie posiada od 1644
roku. W mieście można zobaczyć zespół kamienic otaczających Rynek pochodzących z pierwszej połowy
XIX wieku. Do 1995 roku najważniejszym zabytkiem miasta był drewniany zbór ewangelicki z XVII wieku (po
II wojnie kościół katolicki). Jednak w Wielki Piątek 1995 roku uległ on spaleniu wraz z cennym wyposażeniem.
Jedynym elementem ocalałym ze spalonego kościoła jest szachulcowa dzwonnica z końca XVII wieku
nakryta dachem namiotowym. Poza zabytkami w centrum miasta, można jeszcze zobaczyć kirkut (cmentarz
żydowski) oraz XVIII-wieczny wiatrak-koźlak znajdujący się przy wyjeździe w stronę Głogowa.
W szlichtyngowskim parku znajduje się dąb posadzony przez Jana III Sobieskiego.
Wyjazd w kierunku Kietlowa, po 3 km dojeżdża się do następnego przystanku.
Przystanek 2 - Wyszanów
Wyszanów to historycznie wieś śląska, jednak obecnie jest powiązana administracyjnie ze Szlichtyngową.
Już przy drodze do wsi można zauważyć resztki zapory przeciwczołgowej z okresu II wojny światowej,
pozostałe z obszernie rozlokowanych fortyfikacji niemieckiej "Festung
Glogau". W samej wsi znajduje się
ruina kościoła zniszczonego już w czasie wojny trzydziestoletniej. Ponadto można zobaczyć wieżę
wjazdową do dawnego pałacu, pochodzącą z początku XX wieku. Pałac obecnie już nie istnieje, ale pozostałością
po jego kompleksie jest park, który mimo wielu lat nadal sprawia wygląd naturalnego. Na jego terenie
znajduje się mauzoleum właścicieli pałacu (zniszczone) oraz betonowy schron przy skarpie schodzącej do
doliny Baryczy.
Z tą rzeką wiąże się jeszcze jedno miejsce. Nieco poniżej Wyszanowa Barycz uchodzi do Odry. W tym miejscu
znajduje się przyrodnicza ścieżka dydaktyczna omawiająca przyrodę okolicy. Wyszanów jest też miejscem
ważnym dla ornitologów, ponieważ można tu spotkać wiele gatunków ptaków, a sam teren przy Odrze jest
objęty ochroną w ramach obszaru Natura 2000. Przez wieś przebiega rowerowy Szlak Odry (z Wrocławia do
Głogowa - więcej na temat szlaku www.szlakodry.pl).
Powrót do Szlichtyngowej tą samą drogą, ze Szlichtyngowej wyjazd w stronę Wschowy, po 5 km dociera
się do następnego przystanku.
Przystanek 3 - Jędrzychowice
Jędrzychowice są wsią położoną przy drodze krajowej numer 12. Miejscowość ma rodowód średniowieczny.
Można tu zwiedzić kościół pw. bł. Jana z Dukli. Jest to budowla gotycka murowana z cegły o układzie
wendyjskim i polskim. Posiada ołtarz klasycystyczny, zabytkową ambonę i chrzcielnicę oraz płyty nagrobne
dawnych właścicieli wsi. Kolejnym obiektem godnym zwiedzenia jest zespół pałacowy "Czerwony Róg"
pochodzący z XVIII wieku. Zespół składa się z pałacu w stylu barokowym z elementami neobarokowymi dobudowanymi
w XIX wieku, oficyny oraz przylegającego parku. Obecnie jest zamknięty ze względu na śmierć swojej właścicielki
- Sigrun von Schlichting - Bukówiec, potomkini dawnych właścicieli Szlichtyngowej, która w latach 90-tych
zamieszkała w zrujnowanym pałacu po odkupieniu go i - wspierana przez rodzinę - podjęła się jego odbudowy.
W niedalekiej przyszłości pałac ma stać się obiektem hotelowym.
Z Jędrzychowic przejazd w stronę Kandlewa, później potem przez Zamysłów i do Starych Drzewiec.
Przystanek 4 - Stare Drzewce
Stare Drzewce przez długi czas położone były blisko granicy państwowej Rzeczypospolitej i Śląska,
co odcisnęło mocne piętno na historii tej wsi. Pierwotnie była to jedna wieś, obecnie wydziela się trzy
miejscowości z członem Drzewce: Stare (właściwe), Nowe oraz Małe. W Drzewcach spędził kilka lat Andreas
Gryphius - znany śląski poeta, filozof, twórca wielu tragedii i komedii.
Najważniejszym zabytkiem jest kościół pod wezwaniem bł. Szymona z Lipnicy. Jest to budowla, w
której w wiekach VII i XVIII (po wojnie 30-letniej a przed zajęciem Śląska przez Prusy w 1740 roku),
odbywały się nabożeństwa luterańskie dla mieszkańców okolicznych śląskich miejscowości, pozbawionych
przez Habsburgów możliwości praktyk religijnych. Sama świątynia została wybudowana w XIV wieku, jednak
liczne przebudowy począwszy od XVI wieku, kończąc na wieku XVIII bardzo znacznie zmieniły jej pierwotny
wygląd. Wewnątrz kościoła zachowane są jeszcze empory, charakterystyczne dla zborów protestanckich.
W Starych Drzewcach znajduje się również klasycystyczny dwór z początku XIX wieku.
Ze Starych Drzewiec przejazd stronę Wschowy, po drodze przystanek w Konradowie.
Przystanek 5 - Konradowo
Wieś ma długą historię, liczącą sobie ponad 700 lat. Była przez długi czas własnością konwentu klarysek
z Głogowa. To właśnie tu zakonnice schroniły się w czasie wojny trzydziestoletniej.
Najważniejszym zabytkiem wsi jest kościół pw. św. Jakuba Starszego Apostoła. Pierwotnie był drewniany,
jednak jego miejsce zajęła w XVI wieku nowa, murowana świątynia. Kościół był pod zarządem i opieką zakonu
klarysek aż do jego kasacji w 1810 roku. Wnętrze świątyni skrywa późnogotyckie rzeźby Matki Boskiej oraz
Jana Ewangelisty. W ołtarzu znajduje się zabytkowy obraz Matki Boskiej słynący łaskami przywieziony z
Kresów wschodnich. Kościół otoczony jest murem z dwiema bramami z XVI i XVIII wieku.
We wsi znajduje się wiele ciekawych obiektów małej architektury. Między innymi są to dwa zabytkowe krzyże
pokutne, z których jeden znajduje się obok kościoła, a drugi na prywatnej posesji
(Konradowo nr 14).
Są to świadectwa rozprzestrzenionej na średniowiecznym Śląsku praktyki pokutnej, odbywanej w przypadku
zabójstwa człowieka. Ponadto na terenie wsi można zobaczyć aż siedem kapliczek, pozostałości założenia
dworskiego oraz wiatrak-koźlak.
Z Konradowa przejazd do Wschowy.
 Przystanek 6 - Wschowa
Wschowa jest małym, ale starym miastem z imponującą historią. Sięga ona już XII wieku. Miasto
miało status królewskiego, o czym świadczą nie tylko liczne dokumenty, ale także wiele wizyt królewskich
i wreszcie fakt długotrwałej rezydencji kilku polskich monarchów.
Obiad najlepiej zjeść w Jadłodajni Wschowianka znajdującej się na ulicy Niepodległości
45 www.jadlodajniawschowa.pl
Zwiedzanie miasta warto rozpocząć od zespołu klasztornego oo. Franciszkanów.
Obecna budowla stoi na miejscu dawnej XV-wiecznej świątyni zniszczonej sto lat później przez ewangelików.
Jest to zespół wybudowany w XVII wieku z fundacji Mikołaja Tarnowieckiego, którego epitafium znajduje
się w kościele. Sama budowa nie trwała długo, jednak prace wykończeniowe wydłużyły się aż do końca XVIII
wieku. Kościół posiada wyposażenie późnobarokowe oraz rokokowe. Na wewnętrznych ścianach świątyni zachowały
się XVIII-wieczne freski, które w ostatnich latach odnowiono. Ich autorami byli Ernest Engelfelder oraz
bernardyni Walenty Żebrowski oraz Liberiusz Staniszewski. W ołtarzu znajduje się kopia obrazu Rubensa
- "Zdjęcie z krzyża". Wewnątrz kościoła znajdują się też XVIII-wieczne epitafia członków możnej rodziny
Gurowskich wraz z charakterystycznymi portretami trumiennymi malowanymi na blasze.
Ważnym obiektem tego zespołu jest kaplica św. Krzyża. Jest to budowla przylegająca do kościoła
od strony wieży. XVIII-wieczna kaplica mieści krucyfiks z 1456 roku, podobno cudownie odnaleziony w czasie
odbudowy kościoła w XVII wieku. Pierwotnie był on umieszczony na zewnątrz, jednak po wybudowaniu kaplicy
został tam przeniesiony i znajduje się do dziś. Pod kaplicą znajduje się krypta grobowa mieszcząca szczątki
dawnych dobrodziejów kościoła i klasztoru. Kryptę można zwiedzać po wcześniejszym zgłoszeniu telefonicznym.
Na terenie zespołu znajdują się także XVIII-wieczne krużganki ze stacjami drogi krzyżowej.
Staromiejski Cmentarz Ewangelicki (lapidarium). Cmentarz powstał w 1609 roku. Został wytyczony
inaczej niż dotychczasowe nekropolie na terenie Rzeczpospolitej. Było to związane z brakiem miejsca dla
pochówków w pobliżu zboru na terenie starego miasta. Pastor Valerius Herberger zdecydował o lokowaniu
tego cmentarza poza murami na terenie Przedmieścia Polskiego. Cmentarz był zaplanowany jako ogród z krużgankami,
w których umieszczono epitafia pochowanych osób. Jest to jedna z najstarszych w Europie i najstarsza
w Polsce nekropolia o takim założeniu. Obecnie cmentarz tworzy jedną całość wraz z połączoną w XIX wieku
nekropolią katolicką, znajdującą się obecnie w zachodniej części.
Park Wolsztyński. To założenie parkowe z początku XX wieku. Wraz z nim wybudowano wieżę ciśnień,
która jest jednym z nielicznych obiektów industrialnych na terenie miasta. Jest ona czynna do dziś i
po wcześniejszym kontakcie ze Spółką Komunalną we Wschowie jest udostępniana do zwiedzania. Obecnie park
jest miejscem wypoczynku i rekreacji mieszkańców miasta.
Plac Kosynierów. Przez długi czas plac był centralnym rynkiem Nowej Wschowy - miasta utworzonego
w 1633 roku dla emigrantów ze Śląska. W jego centralnej części znajdował się zbór, który nie przetrwał
do czasów obecnych. Przy placu w XIX wieku został wybudowany nowy zbór (obecnie kościół katolicki pod
wezwaniem św. Trójcy), zaprojektowany przez słynnego architekta Karla Friedricha
Schinkla, działającego
głównie w Berlinie, ale także w Prusach wschodnich i w okolicach Poznania. W pobliżu Placu Kosynierów
są zlokalizowane dawne koszary pruskie, w których służył m.in. Paul von Hindenburg - późniejszy marszałek,
pogromca Rosjan w bitwie pod Tannenbergiem w 1914 oraz międzywojenny prezydent Republiki Weimarskiej.
Obecnie posiadają tam siedziby Starostwo Powiatowe, Sąd Rejonowy (do niedawna) i Centrum Kształcenia
Ustawicznego i Praktycznego.
Zabytki Starego Miasta. Pierwszym jest Ratusz. Pierwszy ratusz istniał we Wschowie już
w XV wieku.. W nim w XVIII wieku odbywały się zebrania senackie oraz wizyty zagranicznych poselstw, przyjmowane
tu przez królów z dynastii saskiej. Swój obecny -neogotycki - kształt budowla uzyskała w latach 1860-1870.
Najstarsza sala znajdująca się w północno-wschodniej części ratusza pochodzi z XVI wieku i jest nakryta
sklepieniem sieciowym. We frontowej ścianie ratusza znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca koronację
Najświętszej Marii Panny na królową dokonywaną przez Boga. Poniżej umieszczony jest herb miasta - krzyż
jagielloński z dwoma pierścieniami na błękitnym tle.
Kamienice na starym mieście. Większość kamienic znajdujących się na starym mieście to budowle
zabytkowe powstające sukcesywnie od XVII wieku. Wśród nich znajdują się te najcenniejsze - przy Placu
Zamkowym, wybudowane w XVI wieku, a przebudowane pod koniec XVII w stylu barokowym. W przeszłości zwano
je "drei Pastoren" (trzech pastorów). W jednej z nich zamieszkałej niegdyś przez Valeriusa Herbergera
znajduje się Muzeum Ziemi Wschowskiej. Zachodnia pierzeja rynku stanowiła dawniej miejsce siedziby królewskiej,
którą tworzyło pierwsze piętro tych kamienic. Z tej pierzei do ratusza prowadziło specjalne przejście
nadziemne, po którym król pokonywał drogę na zebrania i obrady senackie.
Zamek. W rogu Placu Zamkowego, w pewnym oddaleniu znajduje się zamek starościński. Obecnie jest
bardzo przekształcony, jednak posiada bogatą historię. Pierwotnie budowla była otoczona fosą, także od
strony miasta. Żeby dostać się do środka trzeba było pokonać prowadzący do zamku most zwodzony. Do końca
XVIII wieku budowla spełniała funkcję siedziby starosty, lecz w związku z bardzo złym stanem technicznym
zamku, została rozebrana przez Prusaków w XIX wieku. W jej miejscu postawiono nowe budynki w których
ulokowano więzienie. Po II wojnie światowej więzienie przekształcono w zakład produkcyjny. Obecnie po
jego likwidacji w murach dawnego zamku nowi właściciele - rodzina Tycner - dokonują odbudowy i zagospodarowania
tego miejsca w obiekt hotelowo -gastronomiczny.
Mury Obronne. Pierwsze mury prawdopodobnie istniały już w XIV wieku, gdy miasto oblegały wojska
Kazimierza Wielkiego. Jednak całkowite obwarowanie miasta nastąpiło za czasów tego właśnie króla, który
nadał mu przywilej pozwalający na wyrąb drzew z lasów królewskich na poczet odbudowy murów. Były one
umacniane i naprawiane aż do XVII wieku. Ich wysokość wynosiła od 2 do 4 metrów. Fortyfikacje miejskie
składały się z kilku pasów: wałów ziemnych, fosy i opisywanych murów. Do miasta prowadziły dwie bramy:
Polska od strony Poznania oraz Głogowska od Głogowa. Ponadto istniały dwie pomniejsze furty. Prusacy
w XIX wieku zarządzili rozbiórkę murów, jednak wiele odcinków po odnowieniu w latach dziewięćdziesiątych
XX wieku można oglądać do dnia dzisiejszego. Przy murach od strony zamku można oglądać kilka drewnianych
rzeźby przedstawiających ważne postacie z historii miasta. Zostały wykonane przez miejscowego artystę
Tomasza Szwarca.
Kościół farny pw. św. Stanisława Bpa i Wniebowzięcia NMP
Istnienie parafii we Wschowie jest źródłowo poświadczone po raz pierwszy dopiero w XIV wieku, jednak
z pewnością istniała ona znacznie wcześniej. Pierwotny budynek kościoła nie zachował się z powodu licznych
pożarów nawiedzających miasto. Obecnie jest to barokowa bazylika trójnawowa z elementami gotyckimi w
części prezbiterium. W XVIII wieku w pracach architektonicznych uczestniczył słynny włoski architekt
Pompeo Ferrari, znany n.in. z budowy poznańskiego kościoła jezuitów i zamku Leszczyńskich w Rydzynie.
Wyposażenie kościoła jest barokowe. Zwiedzając świątynię warto zwrócić uwagę na znajdujące się w południowej
nawie na ścianie zachodniej malowidło przedstawiające panoramę miasta w XVIII wieku. W XVIII wieku wschowską
parafią opiekował się ksiądz Józef Rogaliński, jezuita, autor pierwszego polskiego podręcznika do fizyki
i pionier fizyki eksperymentalnej w naszym kraju. Kościół od zachodniej strony wieńczy 68-metrowa wieża,
którą ostatecznie ukończono w 1726 roku. W południowo-zachodnim rogu wieży znajduje się herb wraz z tablicą
z 1580 roku.
Dla uważnych! W jednej ze ścian wieży znajduje się cegła z wyrytą muszlą - symbolem i zarazem
drogowskazem drogi do sanktuarium św. Jakuba w Santiago de Compostela.
Byłe kolegium jezuickie. Pierwotnie był to budynek mennicy królewskiej. Jednak po jej likwidacji
w XVIII wieku budynek przejął zakon jezuitów. Aż do kasaty zakonu w 1776 roku prowadzili tu kolegium.
Później zostało ono przejęte przez Komisję Edukacji Narodowej i istniało do II rozbioru Polski w 1793
roku. Następnie jego zabudowania wykorzystywano na cele kwaterunkowe wojska oraz na siedzibę szkoły rolniczej.
W latach 1947 - 1956 gmach był siedzibą Niższego Seminarium Duchownego. Obecnie, po remoncie, jest siedzibą
Informacji Turystycznej, Miejskiej Biblioteki Publicznej oraz Muzeum Ziemi Wschowskiej. Jest to budynek
barokowy z elementami wcześniejszej gotyckiej mennicy.
Zbór ewangelicki "Kripplein Chisti"
Według legendy został wybudowany w 1604 roku z dwóch połączonych ze sobą kamienic oraz baszty Bramy Polskiej.
W dzień Bożego Narodzenia zostało tu odprawione pierwsze nabożeństwo, dzięki któremu nadano nazwę świątyni
(pol.: Żłóbek Chrystusa). Była ona głównym zborem protestanckiej ludności Wschowy aż do 1945 roku. Do
dziś zachowała swój barokowy charakter. Posiada trzy kondygnacje empor. Od 1945 roku budynek jest nieużytkowany,
jednak władze wraz ze stowarzyszeniami lokalnymi otaczają ten obiekt troską, co w przyszłości może skutkować
jego odbudową podobnie jak dzieje się z Kolegium Jezuickim. W obiekcie były prowadzone prace archeologiczne,
dzięki którym pozyskano wiele nowych eksponatów oraz dowodów na istnienie w tym miejscu w średniowieczu
łaźni miejskiej. Możliwe jest zwiedzanie po uprzednim kontakcie z Muzeum Ziemi Wschowskiej.
Nocleg polecany w wyżej opisanym zamku starościńskim. Znajduje się tam również
restauracja, gdzie można spożyć kolację.
 Dzień 2
Trasa: Wschowa - Osowa Sień - Przyczyna Górna - Lgiń - Ciosaniec - Sława - Tarnów
Jezierny - Sława - Stare Strącze - Krzepielów
Ze Wschowy wyjazd w kierunku Włoszakowic. Po 3 km dojeżdża się do Osowej Sieni.
Przystanek 1 - Osowa Sień
Osowa Sień. Wieś była wspominana w źródłach już w XIV wieku. Przez wiele wieków władał nią kolejne rody,
przy czym teren był podzielony na Osową Sień Górną, Dolną i Środkową. Jednak najważniejszymi z nich,
od których wieś wzięła swoją nazwę byli Ossowscy herbu Dołęga. Prawdopodobnie w czasie poselstwa tureckiego
we Wschowie w Osowej Sieni byli zakwaterowani także posłowie tureccy.
Kościół pod wezwaniem św. Fabiana i Sebastiana. Jest to budowla XIV-wieczna, gotycka z kamienia
i cegły. Była przez wiele lat świątynią ewangelicką, aż do 1700 roku, kiedy została przyznana katolikom.
Wewnątrz można oglądać liczne epitafia, miedzy innymi członków rodziny Ossowskich.
Założenie dworskie w Osowej Sieni środkowej. Niedaleko kościoła można zobaczyć klasycystyczny
dwór wraz z oficyną z XIX wieku. Otacza go romantyczny park wraz ze stawem i sztuczną wyspą z ruinami.
Obecnie stanowi własność prywatną.
Pałac w Osowej Sieni. To budowla w stylu eklektycznym. Jej właścicielami była rodzina
Seher-Thoss,
której potomkowie mieszkali w pałacu do 1945 roku. Między innymi mieszkankami tego pałacu były powieściopisarki
Ruth von Ostau i Jolanthe von Brandenstein tworząca pod pseudonimem Leonie Ossowski. Jej znana książka
"Wolfsbeeren" ("Wilcze jagody") jest obrazem sytuacji w podwschowskiej wsi i samym mieście kilka lat
przed przejęciem miasta przez Polskę. W planach jest ulokowanie w pałacu hotelu o wysokim standardzie.
Historyczne pole bitwy. Pod Osową Sienią miała miejsce bitwa pomiędzy wojskami sasko-rosyjskimi
a szwedzkimi w czasie Wojny Północnej. Doszło do niej 13 lutego 1706 roku. Wojska szwedzkie pobiły swoich
przeciwników, a wydarzenie jest dość szczegółowo opisane w kronice klasztoru bernardynów (obecnie franciszkanów)
we Wschowie. Była to jedna z najważniejszych bitew UUU wojny północnej i do czasów obecnych stanowi ważny
element historii wojskowości Królestwa Szwecji.
W czasie kampanii wrześniowej - 3 IX 1939 doszło do ostrzału Wschowy z okolic Dębowej Łęki i Osowej Sieni.
Jednak wojsko polskie ostatecznie się wycofało.
Pomiędzy Wschową a Osową Sienią znajduje się pomnik byka Ilona. Został wystawiony na cześć byka
z osowosieńskego PGR-u na miejscu przedwojennego pomnika kanclerza Bismarcka, rozebranego w latach sześćdziesiątych
Z Osowej Sieni przejazd do Przyczyny Górnej przez Nową Wieś.
Przystanek 2 - Przyczyna Górna
Wieś Przyczyna została nadana Wschowie przez Kazimierza Wielkiego, co świadczy o jej lokacji jeszcze
przed połową XIV wieku. Największym zabytkiem wsi jest kościół św. Jerzego. Jest to budowla gotycka z
cegły otoczona murem z bramą. Dzięki odkryciu z 1899 roku można do dnia dzisiejszego oglądać XV-wieczne
freski przedstawiające św. Jerzego, św. Krzysztofa oraz sceny z Pisma Świętego. Mimo dość złego zachowania
robią na zwiedzających duże wrażenie.
Ponadto na terenie wsi znajdują się dwa stylizowane pałace z XIX wieku.
Powrót tą samą drogą do Nowej Wsi i przejazd dalej (w kierunku Wolsztyna) do Lginia.
Przystanek 3 - Lgiń
Wieś jest położona w rynnie jezior polodowcowych pośród pagórków. Warto tu zobaczyć neogotycki kościół
pw. św. Bartłomieja z XIX wieku wybudowany z fundacji Nimfy Kęszyckiej oraz pałac również z tego okresu.
Lgiń to także miejsce wakacyjnego wypoczynku mieszkańców Wschowy oraz regionu. Znajdują się tu dwa jeziora
oferujące spokojne plaże i miejsce do łowienia ryb.
Z Lginia przejazd do Ciosańca przez fragment powiatu leszczyńskiego (Radomyśl, Wijewo) oraz wolsztyńskiego
(Wieleń, Kaszczor) w województwie wielkopolskim (można zwiedzić pocysterskie kościoły). W Kaszczorze
skręt na drogę wojewódzką do Sławocina i przez Łupice i Bagno dojazd do Ciosańca.
Przystanek 4 - Ciosaniec
Ciosaniec ma metrykę średniowieczną. Jego początki notuje się już w XIII wieku. Przez wiele wieków był
pod zarządem cystersów z Przemętu, co automatycznie wiązało się z jego przynależnością do Polski. Dopiero
po rozbiorze w 1793 roku wieś została przyłączona do Królestwa Prus, w którym znajdowała się aż do 1945
roku. Z zabytków wartych zobaczenia znajduje się tu kościół pw. św. Michała Archanioła, który
stylem nawiązuje do budowli barokowej. Został zbudowany w latach 1912-1914, na miejscu poprzednich świątyń
fundowanych przez cystersów, a jego wyposażenie zostało przeniesione z poprzedniego kościoła z 1777 roku.
Z Ciosańca przejazd rzez wsie Szreniawa, Gola oraz Lubogoszcz do Sławy.
Przystanek 5 - Sława
Sława jest miastem od 1312 roku.. Wielość ośrodków wypoczynkowych oraz innych miejsc noclegowych zlokalizowanych
w mieście kwalifikuje miasto jako główny letni kurort nad Jeziorem Sławskim.
W mieście warto zatrzymać się na obiad. Najlepiej skorzystać ze stołówki szkolnej znajdującej się
w Zespole Szkół przy ul. Odrodzonego Wojska Polskiego.
Najważniejsze zabytki Sławy
Pałac. Pierwotnie była budowlą drewnianą zarządzaną przez ród von
Rechenberg. Jednak po pożarach
postanowiono w XVIII wieku kolejni właściciele: Barwitzowie, wybudowali nowy budynek murowany w stylu
barokowym. W tej formie trwa do dnia dzisiejszego. W czasie II wojny światowej Główny Urząd Bezpieczeństwa
Rzeszy (RSHA) z inicjatywy Himmlera, zafascynowanego ta tematyką, ulokował w pałacu archiwum dotyczące
masonerii oraz procesów o czary. Po wojnie był tu dom dziecka, jednak w ostatnich latach został wykupiony
przez prywatnego inwestora. Obecnie gmach nie jest użytkowany. W pobliżu pałacu znajdują się oficyny.
Wokół pałacu znajdował się pierwotnie park wraz z ogrodem, jednak w połowie XIX wieku Eduard Petzold
zaprojektował nowe założenie parku romantycznego. W jego miejscu znajduje się park miejski, który obejmuje
dawne założenie parkowe z racji wielu lat dość mocno zatarte.
Kościół pw. św. Michała Archanioła. Był on pierwszą świątynią w mieście. Pierwotna budowla fundowana
w XV wieku przez Rechenbergów nie przetrwała do dnia dzisiejszego. Obecna świątynia jest późnorenesansowa
z elementami neoromańskimi. Jej wyposażenie jest dość bogate. W XVII-wiecznym drewnianym ołtarzu można
znaleźć XVI-wieczne polichromowane skrzydła. W kościele znajduje się ambona wykonana z polecenia hrabiny
Rechenberg w 1619 roku w ramach dziękczynienia za opiekę Bożą na skutek przelatującej na niebie komety
wieszczącej klęski. Od czasów reformacji do 1654 roku kościół należał do ewangelików. Po zakończeniu
wojny trzydziestoletniej przekazano go katolikom. Według legendy związanej z kościołem w czasie Reformacji
i rozłamu religijnego w miejscowej parafii miano urządzić wyścig konny z Przybyszowa do Sławy, którego
zwycięzcy mieli przejąć lub zatrzymać świątynię. Wygrała reprezentacja katolików (co ostatecznie i tak
nie pomogło im wtedy zachować kościoła), a z kopyt zwycięskiego konia zdjęto podkowy i na pamiątkę przybito
do ram okien na zewnątrz świątyni.
Kościół filialny pw Miłosierdzia Bożego. Został on wybudowany jako trzeci z kolei zbór protestancki
w Sławie. Powstał w latach 1834-1836 z projektu Karla Friedricha Schinkla. Jest to budowla późno-klasycystyczna
zlokalizowana w centralnej części rynku. Wewnątrz znajduje się skromne wyposażenie oraz empory wsparte
na słupach. W centralnej części ołtarza znajduje się rzeźba Chrystusa Miłosiernego autorstwa Mirosława
Pateckiego, współtwórcy i projektanta pomnika Chrystusa Króla w Świebodzinie.
Ze Sławy wyjazd w stronę Nowej Soli. Przez Radzyń, Kuźnicę Głogowską dojazd do Tarnowa
Jeziernego.
Przystanek 6 - Tarnów Jezierny
Wieś jest wspominana w źródłach od XIII wieku. Była nawet siedzibą kasztelanii ustanowionej tu przez
książąt śląskich. W okolicach Tarnowa w 1213 roku zginął syn Henryka Brodatego - Konrad Kędzierzawy.
Do czasu powstania miasta Sława Tarnów był najważniejszym ośrodkiem tego regionu. Po lokacji miasta podupadł
i utracił swe znaczenie na rzecz Sławy.
Pałacyk myśliwski. Ulokowano go na miejscu dawnego grodu kasztelańskiego. W 1624 roku zarządzający
Tarnowem Hans baron von Schönaich wybudował tu pałacyk myśliwski. Jest to budynek jednokondygnacyjny
z przeszklonym dziedzińcem. Nad wejściem można zauważyć kartusze herbowe Schönaichów. Obecnie pałac służy
jako obiekt noclegowy.
Kościół św. Huberta. Budowla powstała niedawno. Nie odznacza się szczególnie oryginalnym stylem
na zewnątrz, jednak wewnątrz posiada bardzo bogate wyposażenie wykonane z poroży. Jest godny odwiedzenia
szczególnie dla miłośników polowań.
Z Tarnowa powrót do Sławy. Stamtąd drogą w kierunku Wschowy i Głogowa dojeazd do Starego Strącza.
Przystanek 7 - Stare Strącze
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z końca XIV wieku. Do 1937 roku obecne Stare Strącze stanowiły trzy
odrębne miejscowości: Alt Strunz na wschodzie, Salisch - pośrodku oraz Merzdorf na zachodzie.
Kościół pw. św. Jadwigi. Wybudowany został na początku XVII wieku na miejscu wcześniejszej średniowiecznej
budowli. Jest budowlą salową z lożą kolatorską (przeznaczoną dla właścicieli wsi). Wyposażenie wnętrza
jest późnorenesansowe oraz barokowe. Na przylegającej od zachodu wieży dawniej był zamontowany zegar
słoneczny.
Ponadto warto zajrzeć do pozostałości zespołu dworskiego z XIX wieku składającego się z dworu,
oficyny, spichlerza oraz zabytkowej bramy wjazdowej z figurami Matki Boskiej i św. Jana Nepomucena.
Ważnym obiektem w Starym Strączu jest średniowieczny stół sędziowski. Jest to duży głaz umieszczony
pod lipą. Znajduje się przed posesją numer 34. To jeden z elementów ówczesnego wymiaru sprawiedliwości,
gdy sądy sprawowano na wolnym powietrzu.
Ze Starego Strącza wyjazd trasą w kierunku Głogowa. Po 5 km dojazd do ostatniego punktu wycieczki.
Przystanek 8 - Krzepielów
Wieś ma długą tradycję osadniczą. Odnotowuje się ją w źródłach już w XIII wieku. W XV wieku mieszkający
i władający tą okolicą ród von Kreckwitz rozpoczął budowę kościoła, który jest pierwszym z obiektów we
wsi na proponowanej trasie.
Kościół św. Marcina. Świątynia została wybudowana na przełomie XV i XVI wieku. Jest w stylu gotycko-renesansowym.
Kościół posiada również renesansową kaplicę pokrytą dawniej sgrafitto. Od zachodu znajduje się wieża
z przyporami. Na nich można odczytać kolejne daty przebudowy kościoła. Od północnej strony kościoła znajdują
się cztery barokowe i rokokowe sarkofagi dawnych właścicieli Krzepielowa, pochodzące z XVIII wieku, które
pierwotnie pokryte były polichromią. Na wieży od strony północnej można zauważyć kamienną kulę armatnią.
Kościół do 1945 roku był parafialnym, po ostatniej wojnie pełni już tylko funkcje filialne co niekorzystnie
wpływa na jego zachowanie i utrzymanie.
Pałac i oficyna. Niedaleko kościoła zlokalizowany jest pałac, który pierwotnie był XVI-wiecznym
dworem obronnym. Obecnie jest w zaawansowanej ruinie. Znajdująca się niedaleko pałacu XVIII-wieczna oficyna
jest w lepszym stanie, obecnie wykorzystywana jest na cele mieszkaniowe.
Powrót do głównej drogi i w kierunku miejsca zamieszkania.
Wykorzystane źródła:
- Gryca Ryszard, Rösler Alfred, Sława i okolice. Przewodnik turystyczny, Sława 2012;
- www.wschowa.pl
- www.szlichtyngowa.pl
- www.slawa.pl
|
