-> Dyskusja naukowa   grudzień, 2020

Pytanie 93: Na ile ograniczenia w wyjazdach zagranicznych są szansą dla rozwoju turystyki kulinarnej w Polsce?

Autor: Tatiana Mucha i Paweł Plichta

Wśród wielu form współczesnej turystyki kulturowej w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem cieszy się w Polsce turystyka kulinarna a w jej ramach także enoturystyka [por. Mazurkiewicz-Pizło 2013; Kruczek 2009]. Na taki stan rzeczy wpływa wiele czynników, m.in. globalne trendy w turystyce, zmiany w polskiej tradycji i zwyczajach kulinarnych, powstające nowe winnice, rozwój już istniejących i zapewnianie odpowiedniej infrastruktury do przyjmowania gości, różnorodna promocja regionalnych ofert w tym zakresie. W jej zakres wpisują się przedsięwzięcia „o charakterze turystycznym, w których istotną częścią programu lub decydującym motywem podjęcia podróży jest skorzystanie z ofert kulinarnych obcego kraju lub regionu” przy zachowaniu „wysokiej jakości potraw, odniesienie ich składu i sposobu przyrządzania do tradycji kucharskich regionu docelowego oraz zapewnienie spożywania posiłków w odpowiednim otoczeniu” [Mikos v. Rohrscheidt 2016a, s. 200].

Zarówno turystyka kulinarna, jak i sama turystyka winiarska, podejmowane są w specjalistycznych badaniach w różnych wymiarach i kontekstach [por. Mikos v. Rohrscheidt 2016a; Buczkowska 2008]. W piśmiennictwo to wpisują się też publikowane od wielu lat na łamach czasopisma „Turystyka Kulturowa”, artykuły, raporty i omówienia zostały w tym przypadku zestawione przez Karolinę Buczkowską-Gołąbek w formie odrębnej kolekcji tematycznej [Turystyka kulinarna].

Ostatnie miesiące katastrofalne dla branży turystycznej i doświadczenia wielu jej interesariuszy: turystów, władz samorządowych, przedsiębiorców w związku ze skutkami pandemii SARS-CoV-2, skłaniają do wymiany opinii praktyków i teoretyków oraz eksperckiej dyskusji nad przyszłością wielu gałęzi gospodarki, w tym także turystyki kulturowej.

Zapraszając do wypowiedzi dotyczących wyzwań, przed jakimi stanęli uczestnicy branży związanej z turystyką kulinarną, a w szczególności turystyką winiarską, pytamy: jak można/powinno się dostosować ofertę w warunkach przemian również oczekiwań turystów spowodowanych faktycznym zagrożeniem epidemicznym lub/i obawami przed wyjazdami turystycznymi? Jakiego wsparcia oczekują polscy winiarze, by ich winnice mogły stać się atrakcyjną alternatywą dla rodzimych turystów? Jakie dobre praktyki można wskazać w perspektywie turystyki kulinarnej w opracowaniach i/lub modyfikacjach dotychczasowych lokalnych i regionalnych planów, strategii? Jakie możliwości dla polskiej turystyki kulinarnej i enoturystyki rysują się na kolejne miesiące, w kontekście zmniejszenia globalnego przepływu ludności? Ile winnic potrzebuje turystyka kulturowa? Jak akcje typu „bądź turystą w swoim regionie, kraju” mogą być szansą na rozwój tej branży? Podsumowując: na ile ograniczenia w wyjazdach zagranicznych są szansą dla rozwoju turystyki kulinarnej w Polsce?

Tagi: