Przedmiotem badań jest wystawa przyrodnicza w Muzeum Tatrzańskim im. Tytusa
Chałubińskiego. Analiza ekspozycji pozwala na interpretację sposobu opowiadania
o przeszłości i przyszłości antropocenu. Artykuł jest próbą odpowiedzi na to, jak tworzona jest
narracja o przeszłości, szczególnie tej, która nie jest udziałem człowieka. Przedstawione zostają
sposoby widzenia kształtowania się Tatr, wymierania gatunków i ochrony przyrody. Tworzenie
zbiorów muzeum i wybór ekspozycji pozwala poznać, w jaki sposób kształtowane jest
dziedzictwo Podhala. Szczególną uwagę zwrócono na aktorów i praktyki marginalizowane
i wykluczane tj. przemysł ciężki czy nienaukowe poznanie gór.
