Pod pojęciem waterfront na ogół rozumie się obszary w mieście położone nad zbiornikiem wodnym (morze, jezioro) bądź nad rzeką lub kanałem. W przeszłości były to z reguły obszary stykowe pomiędzy portem a sąsiadującymi z nimi częściami miasta, jednak obecnie termin ten odnosi się głównie do obszarów miejskich, które zostały poddane rewitalizacji, na ogół tracąc (lub ograniczając) dotychczasową funkcję portową. W zamian, w ramach procesów rewitalizacyjnych i restrukturyzacyjnych, tereny te (w polskiej literaturze nazywane również terenami przywodnymi) zaczęły pełnić inne funkcje, stając się jednocześnie atrakcjami turystycznymi. Przykłady z Barcelony, Londynu, Lizbony, Baltimore, Bostonu, Toronto, Melbourne, Szanghaju, czy z Bratysławy, jak również z Gdynia, Gdańska, Warszawy, czy z Bydgoszczy wskazują, że znaczna część turystów przybywających do tych miast chętnie odwiedza tereny przywodne, przy czym powody tych odwiedzin są różne. Wynika to ze zróżnicowania funkcji, jakie pełnią waterfronty, gdyż występują na nich zarówno zabytki architektoniczne, placówki kulturalne i rozrywkowe, lokale gastronomiczne, hotele i tereny rekreacyjno-sportowe, ale także galerie handlowe, siedziby korporacji itp. To zróżnicowanie funkcjonalne waterfrontów sprawia, że są one odwiedzane w ramach turystyki kulturalnej, wypoczynkowej, konferencyjnej, czy biznesowej. Mają one również istotne znaczenie dla wypoczynku mieszkańców danego miasta. Celem artykułu jest zaprezentowanie przykładów różnego zagospodarowania i użytkowania waterfrontów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na Victoria & Alfred Waterfront w Kapsztadzie. Artykuł kończy dyskusja poświęcona konfliktom przestrzenno-funkcjonalnym, które często współtowarzyszą wielofunkcyjności waterfrontów
