-> Recenzje naukowe   sierpień, 2020

Od inności do normalności. Turystyka zagraniczna Polaków w mozaice wspomnień

Autor: Paweł Plichta

„Podróż […] nie zaczyna się w momencie, kiedy wyruszamy w drogę, i nie kończy, kiedy dotarliśmy do mety. W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej i praktycznie nie kończy się nigdy, bo taśma pamięci kręci się w nas dalej, mimo że fizycznie dawno już nie ruszamy się z miejsca” [Kapuściński 2006, s. 79]. Ten fragment Podróży z Herodotem otwiera publikację poświęconą wspomnieniom Polaków z turystycznych wyjazdów zagranicznych w dwóch okresach: Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL) i po transformacji w warunkach demokratycznej III Rzeczypospolitej Polskiej. Ryszard Kapuściński (1932-2007) w sobie właściwym stylu wyraził trójetapowość każdej wyprawy, która w badaniach tej aktywności człowieka (homo viator) została ujęta przez Marca Boyera [1973] jako podróż wyobrażona, podróż przeżywana i podróż przedłużona. Wielu – za Krzysztofem Przecławskim [1997] również polskich uczonych1 stosowało ten model, eksplorując zakreślony przez siebie problem badawczy. W recenzowanej pracy Anna Kopczak-Wirga, badając konstrukcję wspomnień z podróży, skoncentrowała się na trzeciej fazie modelu Boyera, korespondującej z opowieściami postturystyczymi (post-tour narrative) Edwarda M. Brunera [s. 83-842]. Ten zabieg Badaczki zwrócił uwagę autora niniejszej recenzji.

Tagi: