Agnieszka Bartczak
Pierwszy dzień
pobytu:
Środa Wielkopolska
1. Kolegiata pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny
Zwiedzanie Środy warto rozpocząć od późnogotyckiej Kolegiaty
pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Kościół ten był miejscem ważnych
wydarzeń politycznych, bowiem właśnie w Środzie przez okres dwóch wieków
często odbywały się sejmiki szlachty województw poznańskiego i kaliskiego.
Kolegiata stanowi jeden z najważniejszych i najpiękniejszych zabytków ziemi
średzkiej. Budowa kolegiaty rozpoczęła się w roku 1423, a zakończyła w 1428, do jej budowy przyczynił się król Władysław Jagiełło. Kolegiata jest
trójnawową bazylikową świątynią z wyższym i niższym prezbiterium, które
przykryto sklepieniem krzyżowo – żebrowym, natomiast nawy przykrywa sklepienie
gwiaździste. Głównym materiałem budulcowym była cegła. Na szczególną uwagę
zasługuje XVI wieczna kaplica Pompowskich, zamknięta późnorenesansową kratą.
Kaplicę w ciągu wieków nazywano również kaplicą Grzymułtowskich bądź
Gostomskich. W świątyni znajduje się również cenny późnogotycki łuk tęczowy z
początku XVI w. Do cenniejszych dzieł sztuki we wnętrzu kolegiaty należy obraz
włoskiego malarza renesansu Cathariniego „Madonna z Dzieciątkiem, które podaje
swej matce kwiatek” oraz dwa obrazy, których twórcy nie są znani: „Podwyższenie
krzyża” – artysty ze szkoły flamandzkiej Rubensa oraz „Zaparcie się Piotra” – ze
szkoły hiszpańskiej lub holenderskiej. Obok kościoła uwagę przykuwa neogotycka
dzwonnica z 1869 r. oraz budynek ratusza.
2. Spacer po zabytkowym rynku średzkim
Na uwagę turystów zasługuje także rynek średzki, który
zachował swój pierwotny średniowieczny układ z kilkoma zabytkowymi kamienicami
i domkami senatorskimi.
3. Śladami pomników w mieście
Zwiedzając Środę należy obejrzeć pierwszy w Polsce pomnik
generała Jana Henryka Dąbrowskiego(3b), pomnik 700 –lecia nadania Środzie praw
miejskich (3a) oraz obelisk poświęcony pamięci księdza Teofila Kegla, uczestnika
powstania listopadowego.
Wyjazd ze Środy w
kierunku Koszut Obiad – Restauracja Hotelu Cezar, Koszuty 7
4. Koszuty - Muzeum Ziemi Średzkiej
Pierwszy dwór w Koszutach powstał
w XVIII w. Budowniczymi dworu była rodzina Koszyckich, do których wówczas
należała cała wieś. Budynek był drewniany z ciemną (czarna) kuchnią,
umieszczoną w centralnej części. W drugiej połowie wieku XVIII dwór został
rozebrany, a w jego miejsce wzniesiono w technice szkieletowej z drewna i gliny
nowy dwór. Centralną częścią tego budynku jest salon, kuchnię natomiast
przeniesiono do innego obiektu. Wystrój zewnętrzny jak i wewnętrzny nawiązuje
do baroku. W 1850 r. dwór przeszedł w ręce szlachcica Napoleona Rekowskiego,
ten zaś przekazał go córce Marii i jej mężowi Witoldowi Kosińskiemu. Po ich
śmierci majątek ponownie trafił do rodziny Rekowskich. Podczas okupacji
naziści zarekwirowali dwór i przekazali go w zarząd niemieckiej rodzinie
Kottke. Po wojnie majątek został przekazany państwu polskiemu, grunty rozparcelowane
i przekazane rolnikom. Dwór, podzielony na kilka małych mieszkań ulegał stopniowej
dewastacji. Z czasem odnowiony budynek przeznaczono na szkołę, wreszcie na
muzeum regionalne.
Na parterze budynku dworskiego
urządzona jest wystawa pt. „Mała siedziba ziemiańska w Wielkopolsce”.
Eksponaty, w tym meble i obrazy pozwalają odtworzyć wygląd i atmosferę
polskiego dworu szlacheckiego z przełomu XIX i XX w. Do zwiedzania udostępnionych
jest siedem pokoi ze stylowym wyposażeniem. Na piętrze znajdują się ekspozycje
odnoszące się do dziejów mikroregionu średzkiego. Muzeum posiada także znaczną
kolekcję ceramiki z okresu kultury łużyckiej, wyrobów rzemieślników średzkich
oraz pamiątki związane z sejmikami szlacheckimi. Zalecany nocleg: Hotel „Almarco”, ul. Niedziałkowskiego 17, Środa
Wielkopolska
Drugi dzień pobytu
Śniadanie – restauracja hotelu „Almarco”
5. Podróż Średzką Koleją Powiatową
Do najważniejszych atrakcji powiatu średzkiego zalicza się kolejka
wąskotorowa. Budowę kolei rozpoczęto w 1902 r na mocy ustawy władz pruskich o
kolejach lokalnych, która umożliwiła budowę takich tras komunikacyjnych na
terenie całej Wielkopolski. Średzka sieć wąskotorowa miała niemal 60 km długości i łączyła ze sobą liczne majątki ziemskie, które dostarczały produkty rolnicze do
Środy Wlkp. i do Poznania. W 1949 r. średzka kolej wąskotorowa została przejęta
przez PKP, wówczas zmieniono rozstaw torów z dotychczasowych 1000 mm do 750 mm i tak pozostało do dziś. W latach 60-70-tych XX wieku kolej średzka traci na
znaczeniu, zaś długość eksploatowanej trasy zmniejsza się do 14 kilometrów na odcinku łączącym Środę z Zaniemyślem. Obecnie na tym odcinku odbywa się ruch
pasażerski. Turyści mają możliwość przejazdu zabytkowym parowozem Px 48 ze
składem wagonowym z lat 50 tych. Trasę pociąg pokonuje w ciągu 45 minut ze
średnią prędkością 25 km na godzinę. Dla grup zorganizowanych istnieje
możliwość zamówienia przejazdów z dodatkowymi atrakcjami jak piknik lub ognisko
na trasie.
6. Zaniemyśl
Duża wieś, położona nad jeziorem Raczyńskim, pierwotnie
zwana jako Niezamyśl, poświadczona jest już na rok 1239 r. W 1331 r. miała tu
miejsce bitwa Polaków z wojskami krzyżackimi, które następnie wycofały się z
Wielkopolski. Zaniemyśl przez znaczną część swoich dziejów był miastem, utracił
jednak prawa miejskie w roku 1934. Aktualnie znany jest jako miejscowość
letniskowa. Wśród najważniejszych zabytków Zaniemyśla znajduje się neogotycki kościół
pod wezwaniem św. Wawrzyńca z lat 1840 – 42. Fundatorem świątyni był hrabia Edward
Raczyński. Wnętrze kościoła wyposażone jest w zabytkową ambonę i chrzcielnicę,
widnieje tam także popiersie Boga Ojca z XVII w. oraz obraz „Sen św. Józefa” z
XVIII w.. Front świątyni zdobią dwie ośmioboczne wieże. Przy zachodniej ścianie
kościoła znajduje się grobowiec Edwarda Raczyńskiego oraz wykonany z brązu posąg
jego żony Konstancji.
Z kolei na terenie dawnej osady Niezamyśl znajduje się
poewangelicki kościół Niepokalanego Serca NMP. Kościół ten posiada półkoliste
prezbiterium i strzelistą wieżę. Nieopodal stoi figura św. Wawrzyńca oraz
pomnik Powstania Listopadowego.
Kolejną ważna atrakcją Zaniemyśla
jest dom w stylu szwajcarskim, wybudowany na wyspie leżącej na jeziorze
Raczyńskim przez Edwarda Raczyńskiego. W tym miejscu hrabia, niesłusznie nękany
publicznymi zarzutami swoich przeciwników popełnił samobójstwo w niezwykle
oryginalny sposób, bo za pomocą wiwatowej armatki. Na ścianie domu widnieje
tablica upamiętniająca Edwarda Raczyńskiego i Mieczysława Orłowicza - pioniera
turystyki polskiej. Obecnie wyspa cieszy się ogromny zainteresowaniem, w
sezonie letnim funkcjonuje jako ośrodek wypoczynkowy.
Wielką atrakcją Zaniemyśla jest oczywiście także kolejka
wąskotorowa, która kursuje stąd do Środy Wielkopolskiej.
Powrót w kierunku Winnej Góry
Obiad:
Hotel – Restauracja „Dworek”, Brodowo
7. Winna Góra – miejsce biograficzne gen. Jana Henryka
Dąbrowskiego
We wsi znajduje się barokowy kościół pod wezwaniem św.
Michała Archanioła z roku 1766.
W roku 1912 kościół został powiększony o prezbiterium i
transept. Przy nawie kościoła znajduje się kaplica grobowa gen. Jana Henryka
Dąbrowskiego z sarkofagiem i popiersiem. Kaplica ta powstała 1863 r., a w 1912
została przebudowana na mauzoleum. W parku krajobrazowym znajdował się niegdyś
dwór z XVIII w., który był ostatnią siedzibą generała Dąbrowskiego. W dworze
tym przechowywano do 1907 r. urnę z sercem zmarłego tu w roku 1818 generała. W
1910 r. na miejscu dworu wzniesiono neoklasycystyczny pałac z salą pamięci gen.
Dąbrowskiego. W 1977 r. sala ta zyskała status muzeum, przechowywane są tam
min. pamiątki po najbardziej znanym posiadaczu winnogórskich dóbr, broń,
militaria oraz kopia rękopisu Mazurka Dąbrowskiego. Obok pałacu znajduje się
także głaz z tablicą poświęconą Generałowi oraz neogotycki pomnik z urną z
sercem jego adiutanta, Stanisława Chłąpowskiego. W Winnej Górze przebywali także
Julian Ursyn Niemcewicz oraz Henryk Sienkiewicz.
8. Giecz – wieś i „Grodziszczko”
Giecz to dziś niewielka wieś. Znajdujący się tu niegdyś gród
obronny, który rozwinął się już w X w. stanowił jeden z najważniejszych kompleksów
obronnych i administracyjnych wczesnopiastowskiego państwa polskiego. Na
szczególną uwagę zasługuje niewielki malowniczy romański kościół pod wezwaniem
św. Mikołaja i Wniebowzięcia NMP, zbudowany z kamiennych ciosów. Kościół
wzniesiono w drugiej połowie XII w. na miejscu jeszcze starszej świątyni z I
połowy XI. Jest on obiektem jednonawowym, zbudowanym z ciosów granitowych, z
zewnątrz nie tynkowanym z wyjątkiem górnej partii ścian. Kościół posiada także
krótkie prostokątne prezbiterium i półkolistą apsydę.
Na terenie dawnego grodu gieckiego znajduje się Rezerwat
Archeologiczny, stanowiący oddział Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. Na
terenie rezerwatu znajduje się ekspozycja, przedstawiająca dzieje grodu i
kasztelanii gieckiej zatytułowana „Giecz w Monarchii Piastowskiej”. Wewnątrz wyraźnej
linii pozostałości wałów grodowych widoczne są fundamenty palatium i
przedromańskie oraz romańskie fragmenty kościoła grodowego i rotundy,
sięgających X w. W obrębie dawnego grodu stoi dziś XVIII wieczny drewniany
kościół o konstrukcji zrębowej wraz z dzwonnicą. W podziemiach tej świątyni odkryto
relikwiarzową kryptę, w której przechowywano niegdyś zapewne relikwie. Kolacja – restauracja hotelu „Almarco”,
Środa Wielkopolska
Zawieziemy Was tam!
|