1.Kościół św. Marcina (położony
przy rynku)
Kościół św. Marcinajest
jedną z najstarszych świątyń katolickich na Ziemi Wielkopolskiej. Pierwsze
spisane informacje na jego temat pochodzą z 1257 roku. Z początku traktowany był
jedynie jako kaplica rodowa; był wykonany z drewna i wzniesiony z inicjatywy
dziedziców Jarocina, Jarotów herbu Rawicz. Przypuszczalnie w 1406 roku powstał
nowy kościół lub istniejący znacznie przebudowano. Najstarszy zapis o świątyni
murowanej pochodzi z 1610 roku. Dziś świątynia otoczona jest murem z barokowymi
bramami. Na terenie dziedzińca znajduje się barokowa figura św. Wawrzyńca z
1714 roku, oraz dwie kropielnice wydrążone w kamieniach.
Bryła kościoła pochodzi z XV w.
(późnogotycka) przekształcona w okresie baroku. Zbudowany jest na planie krzyża,
a wewnątrz znajduje się 5 ołtarzy - św. Anny, Przemienienia Pańskiego, św.
Stanisława Kostki, Matki Boskiej Bolesnej (znajdujący się w kaplicy - mauzoleum
rodu Radolińskich) oraz Wielki, czyli XVIII-wieczny ołtarz główny,
architektoniczny, zdobiony rzeźbami i klasycystycznymi malowidłami. Dodatkowo wnętrze
kościoła zdobią witraże oraz liczne rzeźby, m.in. barokowe przedstawiające św.
Andrzeja Apostoła, św. Stanisława Kostkę czy św. Stanisława Biskupa.
Świątynia usytuowana jest na
sztucznie podwyższanym terenie. Na wieży kościoła znajduje się mechaniczny
zegar z 1849 roku, który wraz z wieżą znacznie wyróżnia się w panoramie miasta.
Jedną z atrakcji kościoła jest zegar słoneczny usytuowany na południowej
fasadzie.
2. Rynek
Rynek stanowi historyczne centrum
miasta. Jest to plac o prawie kwadratowym kształcie, który pamięta jeszcze
czasy średniowiecza. Prowadzi do niego sześć ulic. Dawniej miejsce to służyło
jako targowisko, koncentrował się tu handel oraz odbywały się jarmarki. Dziś
jest to spokojne miejsce, z którego wykluczono ruch przelotowy. Rynek otoczony
jest zabytkowymi kamienicami.
3. Ratusz – Muzeum Regionalne
Ratusz pierwotnie był budowla
drewniana zresztą jak całe miasto. Posiadał dwuspadowy dach z strzelistą wieżyczką.
W latach ok. 1692-94 powstał nowy ratusz, również drewniany, który spłoną w
wyniku pożaru miasta w 1773 roku. Obecnie ratusz jest już budowlą murowana
wzniesioną przez Franciszka Radolińskiego w latach 1799–1804. Potem jeszcze
wielokrotnie przebudowywany, ostatni raz w latach 1983-89.
Został wybudowany na planie
kwadratu w stylu późnobarokowym. Za jedną z cech charakterystycznych przyjmuje
się arkadowe podcienia. Jedną z atrakcji jest hejnał miejski wygrywany w samo
południe.
We wspominanych podcieniach
znajduje się filia Biblioteki Publicznej oraz kawiarnia. Na pierwszym piętrze
usytuowano salę sesyjna oraz Urząd Stanu Cywilnego, a na drugim piętrze Muzeum
Regionalne z wystawami stałymi oraz czasowymi. Ekspozycja stała jest próbą
ukazania dziejów regionu od czasów prehistorycznych po lata drugiej wojny światowej.
Prezentowane na wystawie obiekty obejmują trzy grupy tematyczne: archeologię,
historię i etnografię.
Obiad proponujemy
zjeść w restauracji „Fiesta”. Specjalnością zakładu są szaszłyki wieprzowe lub
drobiowe. Lokal poleca również dania typowo polskie takie jak: rosół z
makaronem, schabowy z ziemniakami i kapustą, rolada wołowa z kluskami, również
golonkę po bawarsku oraz stek po cygańsku i węgiersku. Restauracja mieści się przy
ul. Paderewskiego 11, tel. 062 747 34 50 Lokal jest otwarty od godz. 12
do godz.22 Dla bardziej wymagających osób
proponujemy odwiedzenie kawiarni "City Cafe"
Rynek 22 (wejście od ul. Gołębiej) http://city-cafe.pl
4. Park Miejski
Park o walorach krajobrazowych,
rozpościerający się na powierzchni ok. 30 ha. Zaprojektowany przez twórcę ogrodów
poczdamskich, Piotra Józefa Lennego w 1845 roku. Na terenie parku znajduje się
jedna z najdłuższych w Europie alei granowych, a ponadto liczny starodrzew z
pomnikowymi okazami białodrzew, sosen wejmutek oraz dębów. Założono tu także
dwa malownicze stawy zasilane wodą przepływającej przez miasto z Lipówki.
Na terenie parku znajdują się również
obiekty architektoniczne. a) Skarbczyk
Skarbczyk jest pozostałością po
jarocińskim zamku. Pierwotnie stała tu średniowieczna siedziba Zarembów,
pierwszych właścicieli Jarocina. Ówczesna rezydencja oprócz tego, że była
siedzibą rodową pełniła również role obronną. Podczas prowadzonych badań
wykopaliskowych stwierdzono że istniała tu wcześniej drewniana, dwu kondygnacyjna
budowla obronna usytuowana na sztucznie wytworzonym pagórku. W latach ok.
1396-97 budowla ta została spalona. W połowie XV w. postawiono murowaną gotycką
wieżę mieszkalna, która popadła w ruinę przed rokiem 1791. Do tego czasu
Skarbczyk zawsze pozostawał siedzibą aktualnych władców Jarocina.
Dwukrotnie odrestaurowana w 1894
i później w 1958. Po pierwszej restauracji przechowywano tu archiwum rodowe
Radolińskich oraz akta majątku miasta. Po drugiej, do roku 1988 - znajdowała się
tutaj główna siedziba Muzeum Regionalnego. Potem muzeum przeniosło się do
ratusza, a Skarbczyk czekał na kolejny remont. Po jego zakończeniu w 2001 roku
znowu zaczął funkcjonować jako filia muzealna.
b) Pałac - dawna siedziba właścicieli
dóbr jarocińskich.
Pałac w stylu gotyku
angielskiego. Wzniesiony przez wybitnego architekta Fryderyka Augusta Stülera
na polecenie Władysława Radolińskiego w latach 1847-53. Wielokrotnie
przebudowywany. W 1917 roku budynek zajął ogień w wyniku pożaru spłonęła częściowo
biblioteka oraz meble.
Do 1945 roku mieszkała tutaj
zniemczona linia rodu - von Radolin. Dzisiaj się mieszczą się filie dwóch szkól
wyższych, biblioteka publiczna oraz Państwowy Ośrodek Bibliotekarzy. Dlatego
budowlę można podziwiać jedynie z zewnątrz.
c) ruina kościoła szpitalnego
p.w. Świętego Ducha
Budowla została ufundowana przez
właścicieli majątku Prusy w latach 1428–37. Pierwotnie kościół był drewniany,
murowana budowla gotycka powstała ok. 1516 roku. Od roku 1883 obiekt pozostaje
w ruinie. Opodal, przy ul. Św. Ducha 20 znajduje się dom z początku XX w., p.w.
św. Józefa który kontynuuje charytatywną działalność samego kościoła.
Kościół p.w. św. Ducha dzisiaj
jest malowniczą ruiną posiadająca obwodowe z przyporami i ostrołukowymi
otworami okiennymi, a także trzema gotyckimi portalami. Budowla nie posiada
dachu ani sklepień. Wewnątrz nagich murów świątyni okazjonalnie odprawiane są
nabożeństwa się nabożeństwa.
Kolację proponujemy
zjeść w miejscowych pizzeriach lub w restauracji hotelowej „Kasyno” ul. Wojska
Polskiego 42
Po kolacji warto wrócić czy to na
rynek, czy do parku. Jeśli jednak ktoś ma ochotę zobaczyć jeszcze coś może
skierować się w stronę synagogi lub dworca kolejowego.
Synagoga, przy ul Małej.
Budynek jest oryginalnym XIX-wiecznych gmachem wybudowanym w latach 1841-43
przy wsparciu ówczesnego właściciela Jarocina. W czasie II wojny światowej wnętrze
uległo poważnej dewastacji. W latach powojennych znajdował się tu magazyn. A od
1949 roku sala gimnastyczna i aula jednej ze szkół.
Sam budynek jest wybudowany na
planie prostokąta. Do dziś zachował się zewnętrzny wystrój budynku.
Dworzec Kolejowy, przy ul.
Dworcowej 2. Gmach wybudowany w latach 1870-75 w czasie eksploatacji linii
kolejowej Poznań - Kluczbork. Od 1906 roku był jedną z największych stacji w Wielkopolski.
Jarosław Iwaszkiewicz umieścił jego obraz w Młynie nad Cutynią. 25 października
1919 roku był miejscem spotkania Jarocinian z marszałkiem Piłsudzkim. Był
pierwszym dworcem w Wielkopolsce na którym wprowadzono oświetlenie elektryczne.
W latach 70. prowadzona był gruntowna restauracja obiektu. Dziś jest to ostatni
zachowany pruski dworzec na terenie województwa.
Jest to piętrowy budynek wykonany
z czerwonej cegły licowej z wielopłaszczyznowym dachem o licznych facjatami. W
wewnątrz do dziś zachowała się bogata stiukowa ornamentyka.
Dzień drugi wycieczki: okolice Jarocina
(Propozycja wycieczki po regionie)
Wyruszamy z Jarocina w kierunki
Poznania i odbijamy na Radlin.
1.Radlin
Wieś leżąca ok.9 km na północ od Jarocina. Znajdują
się tutaj ruiny pałacu wzniesionego przez Andrzeja Opalińskiego ok. 1570
– 1592.
Od wschodu do pałacu przylegał
ogród w stylu włoskim, otoczony ceglanym murem, od strony południowej znajdowała
się kaplica z trójarkadową, kolumnową loggią. W 1730 roku rozpoczęto przebudowę
pałacu i nigdy już jej nie ukończono. W okresie, kiedy pałac był własnością
Sapiehów zaczął upadać. Następnie został kupiony przez rodzinę Kalkreuthów, a w
roku 1840 nabył go Władysław Radoliński, właściciel Jarocina, który zadecydował
o rozbiórce obiektu. Pozostałości dawnego pałacu tworzą malowniczą scenerie.
Niedawno na murach przeprowadzono prace zabezpieczające oraz powieszono tablice
zawierającą informacje o pałacu.
Oprócz ruin pałacu znajduje się
tu Kościół św. Walentego. Ufundowany przez Andrzeja Opalińskiego w
latach 1686-88. Jest to kościół wczesnobarokowy, murowany i otynkowany.
Wyposażenie wnętrza kościoła
pochodzi z XVI, XVII i XVIII w. W kościele znajduje się wczesnobarokowy
nagrobek Andrzeja Opalińskiego z czarnego i czerwonego marmuru.
Z Radlina kierujemy się na Żerków
2.Żerków niewielkie
miasteczko usytuowane w malowniczym krajobrazie. Swoje istnienie zawdzięcza
wczesnośredniowiecznemu grodowi Wilkowyja. W Żerkowie możemy obejrzeć Kościół
parafialny pod wezwaniem św. Stanisława. Kościół pochodzi z 1718., jest to
budowla późnobarokowa, posiada bardzo ładne wnętrze ze sklepieniem kolebkowym.
Wystrój wnętrza przypisuje się franciszkaninowi Adamowi Swachowi. We wnękach dwóch
ślepych okien znajduje się iluzjonistyczne malowidło przedstawiające fundatorów
kościoła, którzy sprawiają wrażenie jak by się przysłuchiwali nabożeństwu.
Opisywany kościół jednak nie stał w tym miejscu od samego początku. Zanim
powstał obecny kościół wcześniej były tu dwie inne świątynie jedna z 1404 roku,
a druga z renesansowa kaplicą grobową postawiona w latach 1600–10.
Z Żerkowa udajemy się do
Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Jednak podłodze warto się na chwile
zatrzymać w miejscowości Brzostków.
3. Brzostków posiada
oznaczony punkt widokowy na jednym ze wzgórz Wału Żerkowskiego. Widać z niego
przepiękną panoramę Doliny Warciańsko – Odrzańskiej.
Będąc w Brzostkowie można również
poświęcić chwile uwagi dworowi z końca XVIII w. Klasycyzujący charakter budowla
zawdzięcza pozornym ryzalitom w elewacji frontowej i ogrodowej. Na uwagę zasługuje
tutaj również architektura folwarczna, spichrz z narożnymi basztami i krenelażem.
Po roku 1997 znalazł się inwestor, który przywrócił popadającemu w ruinę
dworowi świetlny blask.
Oprócz dworu można również
zobaczyć klasycystyczny kościół św. Jana Chrzciciela z 1839 roku wzniesiony na
miejscu drewnianego kościoła z 1660 roku budowla posiada charakterystyczny ośmiokolumnowy
portyk oraz wieżę w fasadzie zachodniej. We wnętrzu kościoła znajduje się
barokowa rzeźba św. Jana Chrzciciela z końca XVIII wieku,
Z Brzostkowa docieramy do
ostatniego punktu wycieczki, którym jest pałac w Śmiełowie
4. Pałać w Śmiełowie jest
jednym z najpiękniejszych pałaców w Wielkopolsce. W Śmiełowie przebywał Adam Mickiewicz w połowie sierpnia 1831 roku.
W pałacu tym gościło również wiele znanych osobistości między innymi: Henryk
Sienkiewicz, Władysław Mickiewicz, Ignacy Paderewski, Wojciech Kossak, Ludomir
Różycki, Józef Haller. Po wojnie w pałacu mieściła się szkoła podstawowa.
Zdewastowany budynek został przejęty przez Muzeum Narodowe w 1970 roku i
odrestaurowany. Od tamtej pory pełni role Muzeum Adama Mickiewicza. . Pałac w Śmiełowie
składa się z korpusu głównego i oficyn połączonych z nim galeriami. Korpus główny
posiada portyk z trójkątnym naczółkiem. Pałac posiada chaotyczny układ wnętrz.
Dzisiejszy wygląd budowli zawdzięczamy wybitnemu architektowi Stanisławowi
Zawadzkiemu
Pałac jest pełen wnęk, zakamarków,
mniejszych pokoi. We wnętrzu znajduje się również ośmioboczna sala o sklepieniu
kolebkowym, z lunetami. Dekorację malarską wnętrz powierzono braciom Adamowi i Antoniemu
Smuglewiczom, franciszkanom. Oficyna zachodnia mieściła pokoje gościnne, a
wschodnia, posiadała oddzielne wejście od ogrodu, zawierała kuchnię. W
otoczeniu pałacu znajduje dobrze utrzymany park krajobrazowy.
Muzeum Adama Mickiewicza dzięki
przemyślanej aranżacji wnętrz daje możliwość odczucia tego,
że przebywamy w faktycznym miejscu pobytu wieszcza. W muzeum możemy
zobaczyć ekspozycję mickiewiczowską z oryginalnymi manuskryptami. Ogromny zachwyt wzbudzają portrety Mickiewicza z
epoki, a także ilustracje do jego utworów. Znaczną grupę stanowią obiekty kultu
poety z XIX wieku np. obraz Tomasza Lisiewicza "Apoteoza Wieszcza".
Ta strona internetowa używa pliki cookies w celu dostosowania serwisu do potrzeb użytkowników i w celach statystycznych. W przeglądarce internetowej można zmienić ustawienia dotyczące cookies. Brak zmiany tych ustawień oznacza akceptację dla cookies stosowanych przez nasz serwis.