Recenzje

Anna Szmyt

Pekin – przewodnik National Geographic

          Azja, Chiny, Pekin – kontynent, kraj i wreszcie stolica, która na relację z resztą świata otwarła się dopiero trzy dekady temu. Miasto, które stało się ośrodkiem ważnych wydarzeń historycznych, w tym głośnej demonstracji młodzieży chińskiej na placu Tiananmen w 1989 roku oraz gospodarzem jednej z najbardziej prestiżowych imprez świata – Letnich Igrzysk Olimpijskich, mających miejsce w 2008 roku. Pomimo to Państwo Środka, a także jego metropolia, nadal pozostaje wielkim znakiem zapytania, zwłaszcza dla potencjalnych turystów. 
          Obywatel państwa europejskiego, bądź Ameryki Północnej, który nigdy nie miał nic wspólnego z Chinami, zapewne niewiele wie o Pekinie. Przed wyprawą w ten region świata warto, więc zapoznać się z opracowaniem na temat tego dość sporego kawałka świata, który w wielu aspektach, szczególnie kulturowych, jest bardzo odmienny i różniący się od kultury reprezentowanej obecnie przez państwa zachodnie. Autor przewodnika o Pekinie, wydanego przez National Geographic – Paul Mooney – przybliża turystom to współczesne miasto, w którym na porządku dziennym są korki, wszelkie zanieczyszczenia, ale który pomimo tych utrudnień warto zobaczyć i zwiedzić, szczególnie ze względu na przeplatające się w nim perełki architektury nowoczesnej i dawnej, rozpatrywane często w znaczeniu światowym. 
          Na omawiany poradnik i informator zarazem składają się trzy części. Pierwsza z nich zawiera charakterystykę Pekinu od strony jego historii, kultury i sztuki. Tutaj dowiemy się ciekawostek takich jak wytyczenie zagospodarowania przestrzennego metropolii zgodnie z zasadami feng shui, przeczytamy informacje o najważniejszych obchodzonych tutaj świętach, pekińskiej bohemie artystycznej i znaczeniu tutejszej opery oraz akrobatyki. Część kolejna obejmuje osiem rozdziałów: każdy poświęcony osobnemu regionowi miasta oraz jego okolicom. Natomiast na końcu znalazły się rady praktyczne na temat tego, jak właściwie zaplanować swoją podróż do Pekinu, ponadto oferta gastronomiczna, informacje o rozrywkach i udanych zakupach. W radach praktycznych znalazło się również miejsce na bardzo przydatny mini-słowniczek. Biorąc pod uwagę to, że w Pekinie mały odsetek ludności mówi po angielsku, jest on wręcz w pozycji tego typu niezbędny (Pekińczycy posługują się raczej miejscowym dialektem, dlatego turysta na płaszczyźnie porozumienia się z obywatelami stolicy Chin, może mieć niejednokrotnie problemy). 
          Przewodnik opatrzony został również spisem treści, krótkimi notkami o autorze warstwy tekstowej i fotografiami zamieszczonych zdjęć, z których jasno wynikają powiązania twórców tej pozycji z kulturą wschodu oraz poradami, jak właściwie i efektywnie korzystać z tejże publikacji. Dodatkowo, rozdziały ze wspomnianej wcześniej części drugiej dla łatwiejszego ich rozróżnienia, oznaczone zostały kolorami. Ich legenda znajduje się na przednim skrzydle okładki. Ponadto znajdziemy na początku każdego z rozdziałów części drugiej osobny spis treści, mapę miasta, trasy spacerów lub przejażdżek rowerowych wraz z ilustrującymi je planami. Rozdziały zakończone są krótkimi opisami miejsc, które warto zobaczyć oprócz tego, co zostało wcześniej wspomniane i pokrótce opisane. Z kolei na tylnym skrzydle okładki wydawca zamieścił objaśnienia znaczenia symboli zawartych w tekście oraz na mapach. 
          Niewątpliwą zaletą pozycji National Geographic są żółte strony i tabelki. Ich zadaniem jest dokładniejsze zapoznanie czytelnika z takimi pojęciami, jak feng shui, czy hutongi. Tutaj znajdziemy też interesujące szczegóły na temat życia pekińskich studentów, Olimpiady, czy Muru Chińskiego. Za to dzięki tabelkom z czarnym obramowaniem zamieszczonych przy obiektach, zapoznamy się z wszystkimi praktycznymi informacjami, tj. sposobem dojazdu do danego miejsca, ceną wstępu, numerem telefonu, a także numerem strony, na której znajduje się plan z jego oznaczeniem.
          Zwracając uwagę na warstwę wizualną przewodnika, nie można jej wiele zarzucić. Niniejszą publikację, dzięki półtwardej okładce i głównie zszywanym stronom, można bez żadnych przeszkód i strachu przed zniszczeniem włożyć do plecaka, bądź torebki i właśnie z nim poznawać kolejne tajemnice Pekinu. Jest ona bardzo podręczna dla turysty również ze względu na wyraziste, pobudzające wyobraźnię zdjęcia z opisami i dobrą jakość map oraz planów. Dzięki temu zwiedzający będzie miał prostsze zadanie w zorientowaniu się, gdzie się w danej chwili znajduje. Pozytywne wrażenie sprawia również rozkład i ilość tekstu w stosunku do fotografii. Te dwa elementy bardzo dobrze się komponują, tworząc zachęcająco wyglądającą całość. Zdecydowana większość treści przewodnika napisana jest drobną czcionką. Osoby mające problemy ze wzrokiem, mogą mieć niestety problem z jego odczytaniem. 
          Recenzowana publikacja dotyczy oddalonej metropolii, w której obowiązuje dość trudny do zrozumienia język, a tym samym nazewnictwo obiektów turystycznych dla osób posługujących się na co dzień językiem na bazie alfabetu łacińskiego. Autor podołał trudnemu zadaniu i przekazał treści o przestrzeni składającej się na Pekin w sposób przystępny i zrozumiały. Zawarł najważniejsze informacje o ogólnej historii stolicy Chin i jego poszczególnych regionów, nie przeciążając jednocześnie odbiorcy nadmiarem faktów na ten temat. Podane informacje po sprawdzeniu wydają się być wiarygodne. Jedyne, co mogło ulec przedawnieniu ze względu na rok wydania przewodnika, to numery telefonów i cenniki obiektów gastronomicznych, zakwaterowania, czy im podobnych, dlatego w tej sferze działania należy być ostrożnym i wcześniej sprawdzić prawdziwość tych treści. 
          Twórca przewodnika umiejętnie balansował na linii subiektywizmu i obiektywizmu, w końcowym rozrachunku stawiając na drugą tę postawę. Jednakże możemy tutaj znaleźć fragmenty odkrywające osobisty stosunek autora do Pekinu. W delikatny sposób zaznacza on, że turysta nie uniknie przebywając tutaj zanieczyszczeń, raczej nie powinien liczyć na zapierające dech w piersiach atrakcje przyrodnicze i całkowicie naturalne. Negatywnie wypowiada się również o Wielkim Murze Chińskim, nazywając go „nadludzkim wyczynem, dziełem szaleńca i bezużyteczną budowlą”. Czytając te opinie, odbiorca nie powinien czuć się nimi zniechęcony, bądź zniesmaczony. Autor publikacji stosuje tutaj określenia subtelne i dość wyważone, jedynie zaznaczające, że w pewnych kwestiach turysta może czuć się zawiedziony i rozczarowany. 
          Publikacja ta jest dobrze wyważona pod kątem ilości treści. Nie jest ona ani zbyt obszerna, ani za mało szczegółowy. Idealnie nadaje się do odbywania z nią w ręce wycieczek. Dla osób, które chcą odbyć podróż w celu wnikliwszego zwiedzenia Pekinu, konieczne będzie zapoznanie się z jeszcze inną pozycją, która odpowie na więcej pytań związanych z różnicami kulturowymi i obyczajowymi. W rozpatrywanym przewodniku znajdziemy jedynie napomknięcia na ten temat, a decydując się na wyruszenie do tak zróżnicowanego obszaru kulturowego, należy mieć zdecydowanie większą wiedzę niż oferuje nam ten przewodnik. 
          Podsumowując, publikacja National Geographic doskonale nadaje się dla typowego turysty, który dopiero zapoznaje się z urokami ulic i zakątków Pekinu. Znajdują się tutaj informacje o standardowych atrakcjach turystycznych tego miasta. Jest to przewodnik przeznaczony do korzystania przez osoby o każdej zasobności portfela. W zakładce rady praktyczne możemy przeczytać o obiektach – z właściwymi dla siebie oznaczeniami – przeznaczone dla osób o większych i mniejszych możliwościach finansowych. 
          Chiny dopiero odkrywają korzyści dochodowe, jakie niesie ze sobą turystyka. Według badań skupiających się na przyszłościowych trendach rozwoju wyżej przytoczonego zjawiska, Azja jest destynacją czasu przyszłego, dlatego takie publikacje jak National Geographic są mile widziane i coraz bardziej potrzebne.