Wrocław Melomanów
Przemysław Siemieniuk
Wrocław, Wratislavia, Breslau… miasto o
wielu nazwach ale i o wielu obliczach. W jego ponad 1000-letniej historii
przeplatają się losy wielu narodów: Polaków, Czechów, Niemców, Żydów a nawet
Węgrów. To właśnie ten swoisty tygiel kulturowy ukształtował czwarte pod
względem liczby mieszkańców miasto Polski. Jego wielokulturowość stanowi
również magnes przyciągający turystów do Wrocławia. Każdy znajdzie tu coś dla
siebie: miłośnicy zabytków - wspaniałe
stare miasto z perełką w postaci ratusza i trzecim co do wielkości w Polsce
rynkiem, gotycką Katedrę pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela z jej wieloma
skarbami sztuki[1], Aulę Leopoldina w głównym
gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego, ale również zabytek z listy UNESCO w postaci
Hali Stulecia[2]. Dla podróżujących śladami
wielkich nazwisk nie tylko polskich ale i znanych szeroko w Europie
obowiązkowym punktem programu będzie Uniwersytet Wrocławski z jego sławnymi
absolwentami, ale również Stary Cmentarz Żydowski przy ulicy Ślężnej, gdzie
zetkniemy się z miejscem pochówku tak znanych postaci jak choćby Ferdinand
Lassalle – założyciel i przywódca pierwszej partii socjalistycznej w Niemczech[3]. To
również miasto określane jako „Polska Wenecja”[4] z 93[5]
mostami i 25 kładkami, ze znanym w Polsce ogrodem zoologicznym, botanicznym
oraz Panoramą Racławicką.
Ale nie zabytki
Wrocławia stanowią główny temat tego artykułu, choć mogą one być dopełnieniem
oferty dla melomanów, lecz event kultury wysokiej jakim jest Międzynarodowy
Festiwal Wratislavia Cantans.
Z pośród 210
cyklicznych festiwali odbywających się corocznie w Polsce[6], ten
znajduje się w ścisłej czołówce a „międzynarodowy” w nazwie nie jest tu słowem
dopisanym na wyrost. Od dwudziestu lat festiwal jest członkiem Europejskiego
Stowarzyszenia Festiwali Muzycznych w Genewie, a od 1998 roku również
International Society for the Performing Arts Foundation (Fundacji
Międzynarodowego Towarzystwa Sztuk Scenicznych, ISPA) z siedzibą w Nowym Jorku.
Czterdzieści
trzy lata nieprzerwanej działalności wpisały trwale to wysublimowane wydarzenie
kulturalne nie tylko w krajowe, ale i międzynarodowe kalendarze melomanów.
Inicjatorem
powstania festiwalu był nieżyjący już niestety kompozytor, dyrygent, dyrektor
Filharmonii Wrocławskiej Andrzej
Markowski. To on również określił repertuar, nazywając festiwal oratoryjno –
kantatowym. Nazwa ta ukazuje kierunki muzyczne ale tylko nieznacznie ogranicza
repertuar, w skład którego wchodzi muzyka dawna, repertuar oratoryjno-kantatowy, jak również
muzyka współczesna. Od 1978 roku festiwalem kierował Tadeusz Strugała. Studia
we wrocławskiej Akademii Muzycznej oraz w Weimarze i Wenecji otworzyły go na
wiele nowych kierunków muzycznych, które wprowadził następnie do festiwalu:
muzykę etniczną, dzieła sakralne różnych religii, turnieje kontratenorów, oraz
wzbogacił program o filmy poświęcone muzyce czy sesje naukowe. To również
dzięki jego staraniom Wratislavia Cantans wypłynęła na szerokie międzynarodowe
wody przez zaangażowanie w kolejne projekty międzynarodowych sław, co z kolei
zaowocowało przyciągnięciem rzeszy melomanów z całego świata. Począwszy od 1996
roku dziewięć kolejnych edycji festiwalu pod kierownictwem Lidii Geringer
d'Oedenberg przyniosło kolejne poszerzenie repertuaru, tym razem o sztukę
baletową i opery w wersji koncertowej. Dzięki zainicjowaniu współpracy z
wieloma dolnośląskimi miastami, mającej głownie na celu wykorzystanie obiektów
sakralnych w poszczególnych miastach, zwiększono liczbę koncertów samego
festiwalu. Od września 2005 roku dyrektorem generalnym festiwalu jest Andrzej
Kosendiak, a od trzech lat funkcję dyrektora artystycznego pełni znakomity
angielski dyrygent Paul McCreesh[7],
zaliczany przez magazyn Classic CD
Magazine do setki największych dyrygentów XXw.
43 edycja
Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans miała miejsce w dniach od 4 do
14 września 2008r. Tradycyjnie już rozpoczął się on od symbolicznego odegrania
z ratuszowej wieży hejnału "Wratislaviae Cantanti - Alleluja"
wrocławskiej kompozytorki Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Tegoroczny festiwal
przeszedł do historii jako zdominowany przez muzykę brytyjską XVI i XVII oraz
XX wieku, a to za sprawą silnego nacisku w poszczególnych koncertach zespołu
Gabrieli Consort & Players pod dyrygenturą Paula McCreesha. Wybrał on przy
tym i zaprezentował dzieła z najlepszych jego zdaniem okresów muzyki
brytyjskiej. W Kolegiacie św. Krzyża rozbrzmiały także dźwięki Johanna
Sebastiana Bacha, nie zabrakło również symfonii Josepha Haydna - tym razem w opactwie w
Lubiążu. W Bolesławcu fani Georga
Friedricha Händla mogli usłyszeć arie operowe. Nie zabrakło również utworów
chóralnych, pieśni sakralnych, lamentacji. Ukłonem w stronę masowego słuchacza
- a to za sprawą bezpłatnego wstępu - był koncert plenerowy Wrocławskiej
Orkiestry Barokowej pod dyrekcją samego Paula McCreesha, która zachwyciła
słuchaczy ariami operowymi Georga
Friedricha Händla,
w tym nieśmiertelnymi "Muzyką na wodzie" i "Muzyką ogni
sztucznych". W poczet zaproszonych
międzynarodowych sław w tym roku doskonale wpisała się niemiecka Akademie
für Alte Musik oraz Amsterdam Baroque Orchestra.
Mimo początkowej
niepewności krytyków co do dominacji brytyjskiej muzyki, wątpliwości czy
przypadnie ona do gustu polskiej publiczności, tegoroczna edycja wrocławskiego
festiwalu została przez tych samych krytyków uznana za udaną. Świadczyły o tym
również – zresztą jak i w poprzednich edycjach – wyprzedane wszystkie bilety,
ale i opinie samych odwiedzających.
Przyszłoroczny
program koncertów kolejnej, 44 edycji Wratislavia Cantans będzie znany już na wiosnę
przyszłego roku, wtedy też warto zamawiać bilety na poszczególne koncerty. Mimo
ich wysokiej ceny (sięgającej 200 PLN za koncert) cieszą się ogromną
popularnością, a co za tym idzie na długo przed tym, jak zabrzmią pierwsze
dźwięki rozpoczynające festiwal z pewnością będą już nieosiągalne.
Zainteresowanych rezerwacją i zakupem biletów odsyłam do strony festiwalu: http://www.wratislavia.art.pl/bilety.htm
[1] Więcej o katedrze i jej
historii w: Małachowicz E., Katedra Wrocławska. Dzieje i architektura, Wrocław,
Wyd. Polskiej Akademii Nauk, 2000
[2] Opis zabytku na stronie: http://www.halaludowa.wroc.pl
[3] Więcej o kirkucie
wrocławskim na stronie: http://kirkuty.xip.pl/wroclawslezna.htm
[4] Mastalska E., 2008,
Wrocław polską Wenecją?, dostęp z dnia 22.11.2008,
http://www.wfp.pl/wroclaw-miasto/news.php?id=9565&PHPSESSID=f79424ce89917b962940339324c2ce
[5] Za spisem Zarządu Dróg i
Utrzymania Miasta, dostęp z dnia 19.11.2008,
http://www.zdik.wroc.pl/view/index/62
[6] Za spisem Polskiego
Centrum Informacji Muzycznej, dostęp z dnia 20.11.2008,
http://www.polmic.com/index.php?option=com_mwinstytucje&view=festiwale&Itemid=21&lang=pl
[7] Por. oficjalna strona www
festiwalu, http://www.wratislavia.art.pl/historia.htm, dostęp z dnia 22.11.2008
|